Op Malta schijnt de zon zowat 300 dagen per jaar. Toch woedt er een storm net als wij op het minuscule eiland landen. Alvast een goed begin voor een sportief verhaal over de extreme kant van Malta.
We redden het. Het was nog een van de laatste chartervluchten van Air Malta, in de maand september. Wanneer we na heel wat geschreeuw en een hobbelige landing veilig stilstaan, barst het applaus los. Hier doen we niet aan mee, wij maken ons immers klaar voor andere extreme ervaringen. De taxi wordt een half amfibievoertuig om tot aan het hotel in Mellieha te geraken. “Ah, jullie Belgen hebben de regen meegebracht,” lacht het meisje achter de hotelbalie. Straten als rivieren. “Over enkele dagen is het hele eiland weer groen,” vertelt de gids ons de volgende dag. Wanneer in de rest van het noordelijk halfrond de melancholie toeslaat, start het leven op het eiland van 23 bij 17 km weer op. In Malta begint de lente in de herfst.
In Malta begint de lente in de herfst.
Na een korte ochtendwandeling door het natuurreservaat Majjistral Nature and History Park starten we ‘s middags met het echte werk. Coasteering – what’s in a name? Loodrechte kliffen, helm op, reddingsvest, klimgordel en musketons. Klimervaring is geen must, al laat je hoogtevrees best thuis. Op de rand van een klif met zicht op zee, da’s onze afspraakplek met Charlie en Bogdan “but you can call me Bob”. Bob ziet er niet echt serieus uit. Noem me ouderwets, maar bij een nektattoo heb ik mijn bedenkingen… Het tegendeel van mijn conservatieve ideeën blijkt: Bob is heel ernstig als het over zijn coasteering-klimbusiness gaat. Het is dan ook geen activiteit voor watjes. We begeven ons op een zeer smal en zanderig richeltje. Complete concentratie vereist. Ver onder ons schittert de Middellandse Zee in de zon.
Ik herinner me de klimlessen van jaren geleden tijdens een speleologieweekend met vrienden: altijd drie vaste plekken behouden. Twee voeten, één hand; twee handen, één voet. Dat is de basis. En: rustig blijven… adem in, adem uit. Mental balance, noemt Bob het. Hij leert ons ook hoe we in de zee springen vanaf tien meter hoog. Terugkeren is geen optie.
STEVEN GRAAUWMANS 